Προβολή & Ανάδειξη Αρχαιολογικού Υλικού στους Σταθμούς του Μετρό Θεσσαλονίκης

Η αρχιτεκτονική διάσταση της ανάδειξης των αρχαιοτήτων στους σταθμούς του μετρό Θεσσαλονίκης ήταν μια από τις παραμέτρους ανάδειξης που μαζί με τον γραφιστικό σχεδιασμό, τις ψηφιακές εφαρμογές και τον φωτισμό, συντονίστηκαν μέσα στο φάσμα της γενικής αρχιτεκτονικής μελέτης.

Οι χώροι όπου αναπτύχθηκαν οι εγκαταστάσεις ανάδειξης των αρχαιοτήτων είναι σε έξι στάσεις του μετρό. Πρόκειται για χώρους κίνησης των επιβατών, με εξαίρεση το μεσοπάτωμα του σταθμού Βενιζέλου που δημιουργήθηκε αποκλειστικά ως χώρος insitu θέασης του decumanus maximus (στάθμη παλαιοχριστιανικής περιόδου). Οι εγκαταστάσεις δεν έπρεπε να παρακωλύουν την ομαλή λειτουργία του σταθμού (οι σταθμοί δεν είναι μουσείο), ωστόσο έπρεπε να κάνουν αισθητή την παρουσία των αρχαιοτήτων και κυρίως να αναδείξουν την διπλή διαδικασία δημιουργίας του σταθμού: την ανασκαφική διαδικασία και την υλοποίηση ενός τεχνικού έργου. Οι αρχαιότητες δεν θα έπρεπε να λειτουργήσουν ως διακοσμητικά στοιχεία, αλλά ως σημαντικές άυλες παρουσίες. Η απάντηση στις προκλήσεις δόθηκε με τις επιλογές χωροθέτησης των εγκαταστάσεων (προθήκες, μαρμάρινη σαρκοφάγος), την κλίμακα (φωτογραφίες, διαφανοσκόπια), σύμβολα σήμανσης (λάβαρα, πινακίδες πληροφόρησης με κωδικό QR), ειδικές κατασκευές και installations (απόδοση ιστορικής στρωματογραφίας στις κυλιόμενες σκάλες στον σταθμό Αγ. Σοφίας, συγχρονισμένη προβολή στη στάθμη -2 του σταθμού Βενιζέλου, 3d και graphic motion αναπαραστάσεις).